Często jako dorośli nie doceniamy tego rodzaju pracy dziecka. Próbujemy ingerować, nie tylko w to, czym dziecko się posługuje podczas zabawy, ale również w to, jaki aktywność plastyczna ma mieć końcowy efekt.

 

Podczas zajęć, jakie prowadzimy, widzimy, że swobodna forma aktywności plastycznej daje zwykle dzieciom największą satysfakcję i radość. Dziecko samo decyduje, czy użyje kredek, plasteliny, czy innego tworzywa do wykonania pracy na dowolny temat. Gdy zostawimy dzieciom taką swobodę, często odnajdują potrzebę eksperymentowania, malowania nieokreślonych plam, tworzenia obrazu stworzonego z kolorów bez nadawania mu konkretnej formy. Dzieci często skupiają się wtedy na samym procesie tworzenia, nie interesuje ich efekt końcowy. Odnajdują czystą przyjemność działania i doświadczania. Taki sposób twórczości jest typowy dla bardzo małych dzieci, które tworzą z wielką ochotą i radością bez zwracania uwagi na ostateczny produkt.

 

Starsze dzieci często niechcący zamykamy w ramy, w których zawsze ma powstać coś konkretnego i ładnego, np. kwiatek, dom, człowiek, itp. W swojej pracy widzimy, że danie dziecku okazji do swobodnej ekspresji plastycznej wybija je z takiego schematu. Daje mu to możliwość wyładowania emocji, obudzenie kreatywności, która docelowo pobudzi dziecko także do tworzenia bardziej twórczych prac, które mają także konkretną formę. Całkowicie swobodna aktywność plastyczna jest także bardzo potrzebna dzieciom starszym, które nie przepadają za rysowaniem, malowaniem na konkretnie zadany temat. By zachęcić je do aktywności plastycznej pozwólmy im najpierw doświadczać,  eksperymentować według całkowicie własnego pomysłu. Niech czas ten będzie po prostu czystą radością.

 

Z naszego doświadczenia wynika, że ta forma twórczości u dzieci jest najbardziej przez nie lubiana oraz w największym stopniu wpływa na poczucie własnej wartości i pewności siebie. Zatem kredki, farby, nożyczki, klej w ruch i do dzieła! Końcowy efekt nie ma znaczenia!